Nadejszła wiekopomna chwila – cytat z „Samych Swoich” przeszedł do klasyki polskich powiedzeń. Użyję go i teraz. Nie ma co owijać w bawełnę, więc napiszę prosto z mostu. Jedna ze stałych Czytelniczek mojego bloga (pozdrowienia!), która pragnie zachować anonimowość, powiedziała mi ostatnio, że jej córka napisała pracę na zajęcia w szkole podstawowej, a w bibliografii zawarła adres prowadzonej przeze mnie strony – czyli po pierwsze odwiedziła bloga, po drugie – przeczytała newsa o kapliczce w Proszówce (bo o tym pisała), a po trzecie – profesjonalnie sporządziła bibliografię swojej pracy. Wiadomo, że często rodzic wskaże pomocną literaturę i źródła internetowe, ale nawet jeśli – mam przed oczami widok mamy z córką, które razem czytają mój artykuł, wgłębiają się w jego treść i korzystają z niego w praktyce w pracy do szkoły. Aż przypomina mi to baśniowe obrazki, gdzie babcia czyta wnuczkowi przy żarzącym się kominku na bujanym fotelu, a w filiżankach stygnie świeżo zaparzona herbata z imbirem i miodem. Taka właśnie powinna być szkoła, która nakłania uczniów do sięgnięcia po lokalne źródła, tutejsze, gryfowskie, izerskie.

Serce rośnie. Jest mi naprawdę miło! – takiego prezentu chyba długo nie dostanę od Czytelników bloga (choć i tak za każdym razem, gdy widzę dziesiątki, setki wyświetleń artykułów jest mi bardzo miło i jestem z Was dumny, że nie zaliczacie się do 10 mln Polaków, którzy w ogóle nie czytają) 😉

A oto bibliografia pracy (spójrzcie na trzecią pozycję) z ozdobnym rysunkiem kapliczki 🙂

Pozdrowienia dla M. i jej kochanej córki 🙂

A niedługo na blogu tekst z miejsca o magicznej i tajemniczej nazwie Boża Góra. Do „przeczytania”!